از همه ی عزیزانیکه سالها وجودم را در کنار باغ مهربانی هایشان تحمل کردند وهمچنین تحمل بد خلقی ها ونامهربانی هایم را نمودند عاجزانه طلب عفو وبخشش دارم .می خواهم مرا به خاطر اینکه با جدیت کارم را دنبال می کردم وگاهی موجب رنجش شما را فراهم نمودم ببخشید که هرچه بود به خاطر سربلندی شما وخانواده ی بزرگ وطن صورت پذیرفت. دستان یکایکتان بوسیدنیست وخاطر عزیزتان را همیشه خواستارم.

بیست وهفتم /اسفن/یکهزاروسیصدونودوچهار  -   معلم بازنشسته حقیر نعمت اله (بهروز) صادقی