برای دانش آموزانم

شکی نیست که زمان ارزشمند ترین عنصر زندگی بشر است، چرا که بستر زندگی، زمان است که زندگی در طول آن جاری است. پس عاقلانه ترین روش زندگی، افزودن بر کیفیت بهره مندی از این زمان با ارزش می باشد. تفریح کردن هم اگر چه زمانی برای کسب سود و منفعت اقتصادی نیست، اما زمان بس مناسبی برای کسب منفعت های بسیار روانی، جسمی و اجتماعی به شمار می رود. پس برای غنی تر کردن این زمان و استفادۀ بهینه از آن، باید که تفریحات مناسبی برگزید.
تفریحات را از این نظر به تفریحات سالم و ناسالم تقسیم می کنند. تفریح ناسالم شامل تفریحاتی است که فرد برای برون ریزی هیجانات و تخلیۀ انرژی، و یا کسب آرامشی موقت، به دنبال راه هایی می رود که گرچه در کوتاه مدت می تواند لذت آفرین باشد، اما منجر به تخریب جسم و روان می شود. مثل مصرف مواد مخدر، استفاده از مواد روان گردان، رانندگی کردن با سرعت زیاد، رفتن به مکان های دورافتاده به تنهایی، بازی های خطرناک، و یا شرکت در مهمانی های پر سر و صدا که علاوه بر عدم کسب آرامش، خستگی مضاعفی را منجر می شود.
با نزدیک شدن به ایام نوروز، و تعطیلات نوروزی، مردم به فکر بهره مندی از اوقات فراغت می افتند، و چه بهتر که این اوقات با تفریحاتی سالم پر شود تا تاثیرات آن در زندگی افراد نشاط و سلامتی را افزایش دهد. برای اوقات فراغت روزمره، سالم ترین تفریح برای انسان، ورزش و بازی های دسته جمعی است، که علاوه بر ایجاد نشاط و شادی، افراد را به حرکت وا می دارد و باعث تخلیۀ انرژی مازاد آنها می شود و برای سلامت روانی و سلامت جسمی سودمند است. در کنار این، تفریحات فرهنگی مثل رفتن به سینما یا موزه، علاوه بر افزودن بر دانش و آشنایی با فرهنگ و تاریخ و ...، به رونق اقتصادی فعالیت های فرهنگی کمک شایانی می رساند.
برای اوقات فراغت هفتگی، سفر کردن، برای بیشتر افراد بهترین گزینه است، که به وضعیت اقتصادی خانواده بیش از سایر عوامل بستگی دارد. اما بسیاری از سفرها می توانند کم هزینه و لذت آفرین باشد. انتخاب مقصد سفر بحث جدیدی است.

انتخاب تفریحگاه
همانطور که پیش تر اشاره شد، تفریحگاه ها انواع مختلفی دارند. گاهی این تفریحگاه ها در سطح شهر اند، و فرد به هر تفریحی بپردازد شب هنگام برای استراحت به خانه اش باز می گردد. اما یکی از مهمترین تفریحات، علی الخصوص در اوقات فراغتی که بیش از دو یا سه روز است، سفر می باشد. در سالهای اخیر شاهد سفر بسیاری از هموطنان مان به کشور های همسایه بوده ایم. چرایی این انتخاب، تحلیل های فراوانی در پی دارد. انتخاب کشور های همسایه نظیر ترکیه و امارات، و پس از آن مالزی، تایلند و ... به عنوان مقصد سفر، در حالی که اغلب همان مسافران، تا به حال بسیاری از شهرهای دیدنی ایران را ندیده اند، جای تامل دارد. رشد بیش از اندازۀ تعداد این مسافران حاکی از توان اقتصادی و در نظر گرفتن مخارج سفر در سبد خانوار است. اما متاسفانه این پول از طریق گردشگران وارد چرخۀ اقتصادی کشورهای دیگر شده و بازار آنها را رونق می بخشد و مبالغ هنگفت ارز را از کشور خارج می کنند، به نوان مثال هر ساله در حدود دو و نیم میلیارد دلار ارز در دبی و بازارهایش خرج می شود.
یکی از دلایل این امر، این باور غلط است که هزینۀ سفر به کشور های همسایه کمتر از سفرهای داخلی است، که البته به نسبت امکانات سنجیده می شود. اما در اغلب موارد، افراد مسافر تا به حال به بسیاری از شهرهای داخلی سفر نکرده اند تا نتیجۀ درستی از این مقایسه بیابند. حتی در این باره تحقیق درستی صورت نداده اند.
همین امر به نوعی به دلیل دیگری باز می گردد: تبلیغات گسترده برای جذب گردشگران. در سالهای اخیر با رونق ماهواره و اینترنت، تبلیغ برای سفر به کشورهای دیگر، از طرف هتلها و مکانهای گردشگری خود این کشورها، و یا از طرف آژانس های مسافرتی، در جذب گردشگر، موفقیت زیادی داشته است. نشان دادن مکان های طبیعی بکر و زیبا، فضاهای بازی، و مخصوصاً بازارهای اجناس با کیفیت خارجی، در این تبلیغات جلب توجه می کند. حال آنکه بیشتر این بازارها به واقع اجناس با کیفیت درجه دو دارند، و با مبالغی بیشتر از مبلغی که در داخل کشور پرداخت می شود خریداری می گردند به اسم جنس خارجی. این ها در حالی است که متاسفانه با قصور سازمان های مربوطه و عدم توجه مردم به صنعت گردشگری، کمتر دیده ایم و یا هرگز ندیده ایم که مثلاً برای مناطق بسیار دیدنی و خوش آب و هوای ایلام، یا کردستان تبلیغی صورت بگیرد. و یا بازارهای سنتی زیبای شیراز یا اصفهان، و مکان های تاریخی همدان و کرمانشاه و کرمان، در پوسترهای رنگی و زیبا و یا تبلیغات تصویری خود نمایی کنند و علاوه بر گردشگران داخلی، گردشگران خارجی را به مناطق شگفت انگیز کشورمان روانه سازند.
دلیل دیگر که بیشتر افراد به آن توجه دارند، وجود امکانات بسیار برای تفریح و سرگرمی در کشورهای دیگر است که در شهرهای داخلی وجود ندارد. این که گردشگران به دنبال چه نوع تفریحاتی هستند و رضایت آنها در گرو چه ابزاری است، چیزی است که در صنعت گردشگری کشورهای اطرافمان، بسیار به آن توجه شده است. چیزی فراتر از آنچه که تا به حال تجربه کرده اند، و یا شرایط تجربۀ آن را نداشته اند بسیار لذت بخش خواهد بود. غواصی، طبیعت گردی، بازی های متنوع، پارک های آبی، کلوپ های شبانه و ... از این دست تفریحگاه ها هستند که برای گردشگران جلب توجه می کنند. اما به راستی آدمی از تفریح چه می خواهد؟ آیا مهمترین ارزش تفریح شاد بودن و به آرامش رسیدن بعد از زندگی خسته کنندۀ کاری نیست؟ آیا در کنار خانواده و دوستان بودن ارزشی بس فراتر از تنها بودن در یک مکان جدید ندارد؟ حال تصور کنید که حضور مداوم و پی در پی شما در این مکان های جدید، به اقتصاد سرزمین خودتان لطمه های جبران ناپذیر وارد کند، و کشورهای همتراز و همسایه را بیش از پیش از نظر اقتصادی قدرتمند کند.
بسیاری از ما حتی مکان های گردشگری شهر خودمان را نیز تمام و کمال ندیده ایم، و حتی شاید نامشان را ندانیم. سفر کردن به شهر های دیگر، دیدن طبیعت زیبای کشورمان، آشنایی با فرهنگ اقوام مختلف، تجربه های شیرینی هستند که ما با تصور زیبایی های دوردست کشورهای دیگر از دست می دهیم. اگر اندکی دل در گرو مهر سرزمین مادری بنهیم، قطعاً توجه بیشتری از سوی سازمانهای گردشگری و آژانس های مسافرتی به این امر خواهیم دید. آنوقت است که نه تنها امکانات جدیدی برای تفریح در جای جای کشور برای گردشگران داخلی پدیدار می شود، بلکه تبلیغات گسترده تری می تواند تاریخ و تمدن و زیبایی های طبیعت کشورمان را به گردشگران خارجی نیز نشان داده و آنها را جذب این عظمت کند. که هم به ماندگاری فرهنگ و نام ما می فزاید و هم رونق اقتصادی را سبب می شود. امیدواریم که امسال، با آگاهی، و انتخابی درست، بیش از پیش شاهد سفرهای لذت بخش به شهرها و مکان های بی نهایت با شکوه کشورمان باشیم.